Carnaval en de festivalisering van Maastricht

Enkele weken geleden waarschuwde Jan Janssen in De Nieuwe Ster voor de festivalisering van carnaval in Maastricht. Voor Jan Janssen is carnaval het toonbeeld van de Maastrichter geis en dus zal het hem zelf ook niet ontgaan zijn dat zijn analyse van carnaval eigenlijk een metafoor is van de problemen waar de stad het hele jaar mee kampt. Dat probleem is dat er steeds meer bezoekers naar Maastricht komen. Winkels en de horeca proberen hier geld mee te verdienen en passen dus hun aanbod aan. Het gemeentebestuur steunt hen hierin omdat ze denken dat dit goed is voor de economie. En dus gaat een steeds groter deel van de belastingen die inwoners betalen naar deze festivalisering van de stad, waardoor het centrum voor de inwoners steeds minder aantrekkelijk wordt en ze de binnenstad gaan mijden. De winnaars zijn zeker niet de ondernemers met een winkel, café of restaurant, want naarmate er meer te verdienen valt aan de bezoekersstroom stijgen de huurprijzen van hun panden mee. De grote winnaars zijn dus de eigenaren van deze panden die zonder hier veel voor te hoeven doen, steeds meer opbrengsten zien binnenstromen.

Enkele quotes uit het artikel met een vertaling:

“Carnaval in Maastricht betekent trein- en busladingen carnavalsvierders die vanuit de regio, maar ook vanuit de rest van het land komen.”

• “Winkelen en André Rieu in Maastricht betekenen trein- en busladingen dagjesmensen die vanuit de regio, maar ook vanuit de rest van het land en het buitenland komen.”

“Carnaval in Maastricht werkt als een magneet op het festival-publiek. Een publiek dat vooral los wil gaan, een feestje wil bouwen, maar helemaal niets begrijpt van de geest van de Mestreechter vastelaovend.”

• “Maastricht werkt als een magneet op mensen die een dagje willen winkelen of een evenement willen bezoeken. Een publiek dat vooral los wil gaan, een feestje wil bouwen, maar helemaal niet bezig is met de rol die het centrum voor de inwoners van de stad speelt.”

“Kijk alleen al eens naar de muziek. Er is eigenlijk geen enkele kroeg meer die alleen Maastrichtse carnavalsmuziek draait. Op de straat worden de zaate herremeniekes weggedrukt door het geluid van de ‘karren’. Geluid dat vaak al helemaal niks meer te maken heeft met carnavalsmuziek. Het is keihard boenke-boenke-boenke.”

• “Kijk alleen al eens naar de winkels. Er is eigenlijk geen enkele winkel meer die alleen spullen verkoopt waar vooral de inwoners behoefte aan hebben. In het centrum worden de krantenwinkel en de speelgoedzaak weggedrukt door winkels die focussen op toeristen. Winkels die geen bijdrage meer leveren aan een aantrekkelijk centrum voor de eigen bewoners. Het is steeds meer badeendenshop, een winkel voor plushies en een pepernotenshop.”

“Je ziet dat herremeniekes nu meer voor de middag kiezen. Dat geldt ook voor ouderen. ’s Middags door de stad kuieren, de sfeer proeven, wat drinken. Tot een uur of zeven ’s avonds. Dan neemt de jeugd het over.”

• “Je ziet dat de inwoners van Maastricht nu meer voor de winkels buiten het centrum kiezen. Liever naar de Brusselse Poort, Meerssen of Beek. In het centrum van Maastricht nemen de dagjesmensen het over.”

Lex Borghans
Burgerraadslid